Ondeugd…
Ondeugd is iets waar ik van smul. De beleving die je ondergaat, het gevoel en het gewoon niet in de gaten hebben dat je wat ondeugends doet.
Herken je dat? Vast wel!
Yaartje Appeltaartje (6) heeft er zojuist kennis mee gemaakt. Toen ik haar op bed legde en de geur van haar natte haren opsnoof, kreeg ik een intense dikke knuffel zoals alleen zij die kan geven.
Ondertussen vallen mijn ogen op het behang bij het hoofdeinde van haar bed. Het duurt even voordat mijn ogen scherp ingesteld zijn maar dan snap ik wat er aan de hand is.
In de tussentijd heeft zij ook in de gaten dat ik het heb gezien. Ik voel hoe ze zich stilhoudt. In een paar seconden bedenk ik me of ik boos moet worden, straf moet geven of dat ik heel hard in de lach mag schieten omdat ik het helemaal snap en herken.
Automatisch ga ik voor het laatste. Ik probeer nog wel met mijn meest serieuze stem te vragen wat er gebeurd is met het behang. Haar slimme hersentjes zijn op zoek naar een antwoord maar dat kan ze niet vinden.
Ik verlos haar van het denken en vertel haar dat ik regelmatig ook echt wel eens iets doe waarvan ik denk….OEPS. Ze begint te lachen en ik zie en voel de opluchting in haar lichaam.
‘O nee, Yaar’, fluister ik, ‘nu voel ik het ook, ik wil er ook 1 peuteren’. Met grote ogen kijkt ze me aan en begint te lachen.
Zorgvuldig zoekt ze een mooie roze rode knoop op het behang voor me uit. Heerlijk peuteren we samen ieder 1 knoop van het behang. ‘Mam, je moet het achter de verwarming stoppen dan ziet niemand het’. ‘En soms je arm even bewegen anders wordt hij stijf’. Een hele golf van tips volgen en heerlijk peuteren we door. Al genietend geef ik haar een dikke zoen en netjes vraagt ze me of ze er elke dag een knoop vanaf mag peuteren.
Ik lach en denk dat is goed lieverd, dan blijf je hier namelijk nog 100 jaar wonen!
Liefs van…
Jeske